ز من نپرس که چرا پای علاقه ام ایستاده ام! سال هاست با خود تکرار می کنم : عشق با تمام "نرسیدن" هایش شیرین است . . . . مخاطب خاص که داشته باشی، دیگر فرقی ندارد چه می نویسی. قلم را به دست می گیری کافی است تصورش کنی . کافی است خاطراتش را ورق بزنی . کافی است گرمای دستانش را به خاطر آوری . حتی اگر خنده اش هم در ذهنت مرور شود ، کافی است. بعد شروع به نوشتن میکنی. می نویسی . آنقدر می نویسی تا به آرامش برسی. "بـــــــگذار بگویــــــــم"
پاییــــــــــــــــــــــــــــــــــــز
تولد عزیزم مبارک.......
نویسی ,ام ,خاطر ,دستانش ,گرمای ,آوری ,کافی است ,می نویسی ,را به ,خنده اش ,به خاطر
درباره این سایت